In de afgelopen periode is er weer op veel plaatsen de intocht van Sinterklaas geweest. Mijn oudste zoon stond er ook voor het eerst met zijn tweejarige dochter op zijn schouders. Hij was niet de enige. Overal zag je vaders of moeders met hun kind op de schouders langs de route staan zodat hun kind een goed uitzicht had op Sinterklaas en zijn Pieten. Voor een kind is dat een hele comfortabele positie. Hoog boven iedereen uit en toch heel veilig op de schouders van je ouder.
Bij de geboorte zijn de schouders echter soms letterlijk een breekpunt. Als het hoofdje geboren is, moeten de schoudertjes en nog één voor één uit. Daarbij bestaat het gevaar dat het sleutelbeen breekt. Een pijnlijk gebeuren. Wanneer de schoudertjes zijn geboren, is de geboorte van de rest vaak een kwestie van seconden.
In de loop van ieders leven laten de schouders vaak zien, hoe het met iemand gaat. Je kunt je schouders laten hangen als alles tegen zit. Je kunt ook je schouders eronder zetten om de zaken weer op orde te krijgen. Bij veel mensen zie je dat de schouders iets naar voren zijn gebogen in de loop der jaren. We gaan soms gebukt onder alles wat we in ons leven tegenkomen. We spreken dan van een juk waaronder we gebukt gaan. Onze schouders zijn niet in staat de last gemakkelijk te dragen. Ze gaan letterlijk gebukt onder de zware last. Er bestaan zelfs schouder-recht-houders die je kunt kopen om weer fier rechtop te gaan lopen.
Wanneer iemand veel geluk heeft, wordt er vaak gezegd: “het zijn sterke schouders die de weelde kunnen dragen”. Ook dan, in hele goede omstandigheden, blijken schouders belangrijk te zijn. In beide omstandigheden spelen de schouders een belangrijke rol.
In Jesaja 9 spreekt de profeet over de schouders van the promise, de beloofde Zoon van God, de Messias. Hij vermeldt in opdracht van God dat deze beloofde Zoon de heerschappij op zijn schouders zal krijgen. Heerschappij, zowel een zegen als een enorme last, wordt op de schouders van the promise gelegd.
Jesaja 9:
1 Het volk dat in duisternis ronddoolt
ziet een schitterend licht.
Zij die in het donker wonen
worden door een helder licht beschenen.
2 U hebt het volk weer groot gemaakt,
diepe vreugde gaf U het,
blijdschap als de vreugde bij de oogst,
zij jubelen als bij het verdelen van de buit.
3 Het juk dat op hen drukte,
de stok op hun schouder, de staf van de drijver,
U hebt ze verbrijzeld, zoals Midjan destijds.
4 Iedere laars die dreunend stampte
en elke mantel die doordrenkt is van bloed,
ze worden verbrand,
ze vallen ten prooi aan het vuur.
5 Een kind is ons geboren,
een zoon is ons gegeven;
de heerschappij rust op zijn schouders.
Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman,
Sterke God, Eeuwige vader, Vredevorst.
Dat bedoelt Jezus ook als Hij zegt in Matteüs 11: 28-30: Mijn last is licht en Mijn juk is zacht. Van Hem krijgen we geen zware last te dragen waar onze schouders onder gebukt gaan. We hoeven niet in een juk te lopen zoals de ossen om een zware last te dragen. We mogen in één juk lopen met Jezus, met een hele lichte last die we niet voelen. Zodat onze schouders fier rechtop kunnen blijven. Wat er ook gebeurt in ons leven! Nu lijken dit gemakkelijke woorden. Als je leven op rolletjes loopt, kun je dit soort dingen gemakkelijk zeggen. Maar ik heb pas, na jaren zoeken en tobben, de diagnose gekregen dat ik tientallen kleine herseninfarcten heb gehad op belangrijke plaatsen in mijn hersenen waardoor er een grote kans is om vasculaire dementie te ontwikkelen. Geen gemakkelijke boodschap en best één om onder gebukt te gaan. Maar ik hoef dit niet alleen te dragen. Ik loop onder één juk met Jezus. En dan is de last ineens een stuk lichter!
En als ik mijn portie even niet kan dragen, hevel ik de hele boel over naar Jezus. Hij is de Herder die het verdwaalde schaap op Zijn schouders droeg. Hij is ook de Herder die mij op Zijn schouders neemt als ik het zelf niet meer kan behappen. Dat is de betekenis van the promise. En deze promise geldt voor ons allemaal!
