Deze tijd wordt de periode waarin we gaan nadenken over cadeautjes. Voor degenen die Sinterklaas vieren, komt de tijd al behoorlijk dichtbij. De boeken met speelgoedcadeaus en de folders met lekkere luchtjes en mooie sieraden zijn weer volop aanwezig. Straks komen op de televisie reclames over hoe we elkaar blij kunnen maken met deze cadeaus. De stress komt ook weer om iets te bedenken voor degene die alles al heeft. Vroeger kon je dan ongegeneerd een suikerbeest of een grote chocoladeletter geven. Tegenwoordig moet dat biologisch, vegan of hoe dan ook verantwoord zijn. We hebben ingepeperd gekregen hoe schadelijk sommige voedingsmiddelen voor ons kunnen zijn.
Het geven is er niet eenvoudiger op geworden.
Tegelijkertijd is er een steeds groter wordende groep die zich niet kan veroorloven om cadeautjes of luxe artikelen te kopen. Het is al een struggle om drie gezonde maaltijden per dag op tafel te krijgen. Er bestaan speelgoedbanken, voedselbanken, kledingbanken en initiatieven voor Sinterklaascadeautjes van speelgoed dat andere kinderen dubbel hebben gekregen. Hoe raar kunnen de zaken verdeeld zijn. In ons rijke Nederland heerst enorm veel armoede. Er valt niets meer te kopen en te geven. Elke maand blijft er een aantal dagen over om door te komen zonder geld. Zenuwslopend. Erger en heel anders dan de stress van het bedenken van cadeaus.
Het leven is er niet eenvoudiger op geworden.
In de kerk proberen we recht te doen aan diegenen die door geldgebrek zoveel ontberen. We doen mee aan allerlei acties om toch wat licht te brengen in die duisternis. Dat valt soms niet eens mee, omdat de groep die nog iets kan missen, steeds kleiner lijkt te worden. Het gewone leven is voor een ieder zo duur geworden, dat er steeds minder overblijft voor degenen die niets hebben. Vroeger in het oude Israël werd het land gemaaid waarbij een flinke strook aan de randen overbleef. Daar konden degenen die het zo nodig hadden, plukken om van te eten. Er werd niet opgeraapt wat op de grond viel, dat was voor de armen. In Nederland waren ook allemaal voorzieningen voor diegenen die het minder hadden. En met de wederopbouw en de welvaart, verdween de nood. Er was een vangnet gecreëerd zodat iedereen genoeg had om van te leven. Dat vangnet is de laatste jaren weggehaald. Onder het mom van ‘eigen verantwoordelijkheid’ zijn mensen in de kou komen te staan, is er weer echte armoede gekomen in ons rijke land.
Het leven is er echt niet eenvoudiger op geworden.
Ook het geven aan de kerk en aan God is onder druk komen te staan. Werd in evangelische en pinksterkringen trouw vastgehouden aan het geven van tienden, tegenwoordig is ook dat niet meer vanzelfsprekend. Het is immers minder pijnlijk om je tienden te geven van de dertig procent die je overhoudt per maand, dan om je tienden te geven van de dertig procent die je tekort komt per maand.
Het geven is er echt niet eenvoudiger op geworden.
We zeggen altijd dat we de tienden geven aan God. Zo had Hij het in het Oude Testament bepaald. Van die tienden werd het sociale vangnet voor de medemens gecreëerd en werden de kosten van de Tempel betaald. Zo ontstond de rechtvaardige samenleving. Een samenleving die in Nederland na de Tweede Wereldoorlog door sociale wetten is gecreëerd. Een samenleving die de laatste jaren in rap tempo is afgebroken. In de hele Bijbel wordt niet gerept over ‘eigen verantwoordelijkheid’ voor de weduwen en de wezen, voor de zieken en de gehandicapten. God roept ons op om dat vangnet te blijven creëren om iedereen een menswaardig bestaan te gunnen. Maar hoe kun je nu geven als je zelf elke maand kampt met tekort? Hoe kun je God en je medemens geven wat je zelf al ontbeert?
In Filippenzen 2:17 staat de simpele oplossing: “Jullie geloof is een geschenk aan God.”
We hebben zoveel meer te geven dan we zelf beseffen. Paulus houdt ons voor dat ons geloof een geschenk is aan God. Misschien wel Zijn mooiste cadeau. Want door te geloven, dienen we God. Paulus is daar blij om en wil dat wij daar ook blij om zijn. Dat is iets wat we allemaal kunnen geven! Het mooiste geschenk van God was Zijn eigen Zoon die met Pasen voor ons stierf en opstond. Dat eerste gaan we met Kerst vieren. Met of zonder cadeaus. Ons mooiste geschenk aan God is ons geloof. Ook al hebben we niets materieels meer te geven, zolang wij ons geloof behouden, hebben we altijd een geschenk voor God. En dat geloof kan bergen verzetten! Zo ook de bergen van de armoede en moedeloosheid in onze samenleving. Ik ben ervan overtuigd dat wij als christenen, als gelovigen, hier een rol in kunnen spelen door simpelweg ons geloof aan God als geschenk aan te bieden. Het zou ons weleens kunnen verbazen wat God ermee doet!
