De komende weken is het thema Jezus. Jezus is….. van alles…..
Een lievelingslied van mij is Jesus is the center of it all, uitlopend in Jesus is the center of my life.
En zo is het ook. Als Jezus er niet was, had mijn leven weinig zin. Het betekent niet dat het leven nu een pretpark is geworden, verre van dat. Het betekent wel dat alle zin die aan mijn leven wordt verleend, in, uit en door Jezus komt.
De weg die ik loop, heeft Jezus al gelopen. Hij kent de vreugde en verdriet, de pijn en de moeite. Het mooie voor mij is, dat Jezus in al Zijn goddelijkheid niet ergens ver voor mij uit loopt of van bovenaf op mij neerkijkt. Voor mij loopt Jezus hand in hand met mij.
Ik loop vaak hand in hand met Richard. Dat ziet er aan de buitenkant heel vertederend en romantisch uit. De werkelijkheid is, dat hij eigenlijk mijn rollator is. Vaak lukt het me niet om los te lopen en geeft Richard mij die noodzakelijke steun en dat ontbrekende evenwicht.
Het is ook een hele troost dat niemand mij kan roven uit Jezus’ hand. Hij houdt mij vast en laat mij niet los. Vroeger werkte mijn vader bij de Nederlandse Spoorwegen en had hij soms dienst op een voetbalmiddag vlakbij het stadion de Kuip. Verschrikkelijk vond hij dat. Al die dronken en irritante fans die over zijn rangeerterrein moesten. Het enige mooie was het zingen van “Hand in hand, de kameraden!” Op de een of andere manier werd er dan niets vernield en liep iedereen vrolijk langs. Als het zingen van zo’n lied al helpt, kun je nagaan hoe het helpt om echt met Jezus hand in hand te mogen lopen. Jezus is mijn houvast in mijn leven, zoals Richard dat is in mijn lopen.
De Heidelbergse Catechismus uit 1563 zegt het zo: Wat is jouw enige houvast, voor altijd?
Dat ik voor altijd en helemaal met lichaam en ziel het eigendom van de Heere Jezus ben
en niet meer voor mijzelf leef. Mijn trouwe Zaligmaker heeft met Zijn kostbaar bloed voor al mijn zonden volledig betaald. En Hij heeft mij uit de macht van de duivel verlost.
Mijn hemelse Vader zorgt elke dag zo goed voor mij, dat geen haar van mijn hoofd zal vallen als Hij dat niet wil. Zelfs alles wat ik meemaak, moet meewerken aan mijn zaligheid. Door de Heilige Geest verzekert Hij aan mij dat ik eeuwig bij Hem mag leven en Hij zorgt ervoor dat iknu graag voor Hem wil leven.
Jezus’ naam is niet voor niets Immanuel, God met ons, God is erbij, zoals staat in Jesaja 7:3. Jezus, God en mens, is erbij. Altijd en overal. Hij geeft mij houvast en Hij geeft mij ondersteuning. Hij voedt mij in alles. Gilbert gebruikt in zijn preek het voorbeeld van een kabeltje. Blijf ingeplugd in de bron, in Jezus. Jaren geleden heb ik daar een nóg mooier beeld van gehad. Wij leven inderdaad vaak verbonden met Jezus als door een kabeltje. We kunnen eigenlijk naar believen in- en uitpluggen. Ik weet van mezelf dat ik te vaak en te veel uitgeplugd ben. Jezus wil met ons verbonden zijn, altijd en overal. Ik kreeg het beeld van een navelstreng. De ongeboren baby is altijd en overal verbonden met de moeder, de bron van zijn bestaan. Totdat die navelstreng wordt doorgeknipt en de baby op eigen kracht moet gaan leven, is zijn moeder er voor hem in alles. Als alles goed gaat, is het doorknippen van de navelstreng een prachtig moment waar tegenwoordig veel aandacht aan wordt geschonken. Des te verdrietiger is het, zoals een vriendin van ons meemaakte, wanneer je kindje niet gezond en veel te vroeg wordt geboren. En het moment van het doorknippen van de navelstreng, het moment is waarop het overlijden van de baby inzet. Dat verdriet is onbeschrijfelijk. Je zou die navelstreng zo graag intact laten. Alles om het leven van het kindje maar niet stop te zetten.
Datzelfde gebeurt als wij besluiten de navelstreng met Jezus door te knippen. Het verdriet van Jezus moet onbeschrijfelijk zijn. Die navelstreng is zelfs niet te vervangen door een kabeltje. Zelfs niet door hand in hand met Hem te lopen. Door die navelstreng hebben wij (eeuwig) leven met Hem!
