Rebuild is niet altijd makkelijk. Soms ben je na de grote schok al zo gewend aan de nieuwe bestaande toestand dat het onzin of onmogelijk lijkt om het oude te gaan herbouwen. Natuurlijk was het oude beter en mooier, maar ach….het nieuwe is voor sommigen zo slecht nog niet.
Als we kijken naar de Joden in het land Babylon tijdens de ballingschap, zien we dat ze op Gods advies hun leven daar hebben opgebouwd. Een hele klus die behoorlijk goed gelukt is. Het was de crème de la crème die toentertijd uit Juda was weggevoerd en naar Babylon werd gebracht. Deze mensen hebben met Gods toestemming en hulp hun leven weer vormgegeven in een heel andere setting. Sommigen zijn zelfs doorgedrongen tot het hof van de koning. Hoger kun je niet komen. Dat euforische zagen we ook toen Barack Obama als kleurling met een vader uit Kenia werd gekozen tot president. Hoger kon hij niet komen! Datzelfde gebeurde bij Nehemia. Een van de ballingen die wijnschenker werd bij de koning.
Er zijn al Joodse ballingen met Zerubbabel teruggegaan naar Jeruzalem. Daar hebben ze eerst het brandofferaltaar herbouwd om weer offers te kunnen brengen. First things first. Later geeft God koning Cyrus van Perzië het in zijn hart om de herbouw van de tempel in Jeruzalem te financieren. Er gaat weer een groep terug en er worden weer huizen gebouwd. De herbouw van de tempel wordt gestart. De huizen krijgen echter voorrang. We lezen in Haggai dat God aangeeft dat daarom de zegen niet zo groot is als hij wel zou kunnen zijn. Vervolgens wordt wel vaart gemaakt met de bouw van de Tweede Tempel en staat deze er snel. Het resultaat is echter niet te vergelijken met de Eerste Tempel. Oude mensen die de eerste tempel nog kenden, beginnen te huilen. Toch juichen veel mensen, want het huis van God is er toch maar weer gekomen!
Nehemia leeft intussen zijn eigen leven. Hij heeft een goed leven aan het hof. Dan krijgt hij bericht van zijn broer dat Jeruzalem er nog steeds slecht aan toe is. Het ráákt hem. Het grappige van God is, dat Hij je eerst door iets laat raken en je dan pas de opdracht geeft er iets aan te doen. Nehemia kan ineens niet meer zijn schouders ophalen over een stad die hij nog nooit heeft gezien. Hij kan de stad Jeruzalem, waar zijn voorouders uit zijn verjaagd, nu niet uit zijn hoofd krijgen. Hij huilt en zit op de grond. Dagenlang eet en drinkt hij niets. Dan gaat hij God aan Zijn beloften herinneren. Dat is altijd een hele goede strategie. God heeft woorden uitgesproken over het land en het volk Israël. Die lijken nu niet meer uit te komen. Maar Nehemia gaat God weer aan Zijn beloften herinneren. Gilbert noemde dat laatst vragen om waar je recht op hebt. Corrie ten Boom deed dat ook altijd. Dan zei ze heel praktisch: “Heer, het staat daar en daar in de Bijbel.”. En we weten, God houdt zich altijd aan Zijn beloften. Je vraagt gewoon waar je recht op hebt, want God heeft het al voor je klaar liggen.
Dat wil niet zeggen dat God het in een seconde regelt. Er gaan bij Nehemia maanden overheen voordat hij zijn zorgen bij de koning kan aankaarten. En als dan blijkt dat de koning heel bereidwillig is, regelt Nehemia zijn zaakjes ook tot in de puntjes. Hij denkt niet ‘God regelt het maar allemaal’, maar zorgt dat alle praktische zaken in orde zijn. Hij geeft zijn veilige en goede baan in Babylon op om Gods plan uit te gaan voeren. Zo gaat hij op weg. Hij heeft zich voorgenomen om de muren te herstellen. Nehemia 2:12 zegt “alleen God wist ervan, want Hij had mij die opdracht zelf gegeven”. Het klinkt ook heel logisch. Zonder die muren staat elke herbouw klaar voor vijanden om te vernietigen.
Het doet denken aan Efeze 6 waar gesproken wordt over de wapenrusting die we aan moeten doen. Doen we dat niet, dan wordt elk herbouwd en vernieuwd deel in ons weer geroofd en kapotgemaakt door de vijand. Als je Jezus leert kennen en naar zijn beeld gaat veranderen, wordt het hoog tijd om de wapenrusting aan te trekken. Anders is alles wat met Gods hulp rebuild is, veel te kwetsbaar. Het kan ieder moment geroofd worden door de vijand.
