Rebuild is iets heel verdrietigs. Er is iets gebeurd waardoor dat wat er was, vernietigd is. Dat kan een gebouw zijn, vernietigd door een aardbeving. Dat kan een gemeenschap zijn die uit elkaar is gevallen doordat door Corona geen ontmoetingen meer mogelijk waren. Dat kan een leven zijn, vernietigd door een ongeluk, een verdriet of verlies. Er is iets desastreus gebeurd. Dat wat er was, is onherstelbaar beschadigd. Er is herbouw, rebuild, noodzakelijk.
Wij hebben als kerk ook iets desastreus meegemaakt de afgelopen tijd. Door het Coronavirus is dat wat we hadden in elkaar gestort. Het samenkomen, de eenheid, het samen bij God komen, de gezelligheid, het aanbidden van God, het optrekken met elkaar, kortom het samen kerk van Christus zijn, is in elkaar geklapt. Dat wat in 7 jaar was opgebouwd, werd afgebroken en door elkaar geschud. Gelukkig is re:connect niet tot de grond toe afgebrand. Hier en daar zijn nog plukjes mensen te vinden die bruisen en staan te springen om te herbouwen. Dat is al te zien met het kinderwerk. Daar is een groepje mensen hard bezig om de kinderen weer te bedienen. Daar is re:connect alweer druk aan het herbouwen. Ik ben zo dankbaar dat de start ligt bij het kinderwerk. Ik heb niets tegen het weer snel opstarten van bejaardenwerk, Bijbelstudieavonden, ontmoetingsavonden of wat dan ook. Prachtig allemaal. Maar nu ligt het startpunt bij de kinderen. Wat zal Jezus daar blij mee zijn, denk ik dan. We laten de kinderen weer tot Hem komen. Het belangrijkste gebeurt eerst. Waar dingen meer dan een jaar niet mogelijk waren, maken we het eerst voor de kinderen weer mogelijk. Want een jaar is voor een kind héél véél. Dat maakt re:connect voor mij ook de kerk waar ik graag bij wil horen. First things first.
Verder kunnen de samenkomsten weer starten. Hoe fijn is dat! En ook de rest zal weer herbouwd worden. Dingen zullen niet meer zijn zoals vroeger. Er zullen mensen zijn afgehaakt en mensen zijn bijgekomen. Mensen zullen veranderd zijn door wat ze in het afgelopen jaar hebben meegemaakt. Er is verdriet binnengeslopen door het overlijden van mensen. Er is moeite gekomen door verlies van inkomen of verlies van gezondheid na besmetting met Corona. Herbouw betekent niet de oude bouwtekening weer pakken en gewoon doorgaan op de ingeslagen weg. Doen alsof er niets gebeurd is. Er past ook geen krampachtig vasthouden aan wat je had. Het vraagt een hernieuwde overgave aan God. We staan voor een nieuwe situatie. Eén die we niet hadden voorzien en waarom we niet hadden gevraagd. We kunnen nu evaluatiemodellen tevoorschijn halen en met elkaar bepalen hoe we verder gaan. Dat is prima voor een bedrijf, maar niet voor Gods kerk. God bouwt zijn kerk! Dus is het ook God die zijn kerk herbouwt! En wij mogen luisteren. Waar liggen Gods prioriteiten?
Zo is het ook in het leven als dat kapotgegaan is door een enorm verdriet of verlies. Ik schreef vorige maand over mijn goede vriend die niet (meer) geloofde dat God bestaat. God had in zijn leven het verdriet groter geschapen dan hij die het moest dragen. Hij hád ook veel verdriet gehad. Zijn vrouw overleed na een heel moeilijk ziekbed. Zijn zoon raakte verslaafd, kon afkicken en viel weer terug in zijn verslaving. Uit wanhoop sprong hij voor de trein en maakt zo een eind aan zijn strijd. Mijn vriend en zijn dochter bleven verbijsterd achter. Ik heb hem kapot zien gaan. Eerst aan het verdriet en later aan de drank om het verdriet te verdringen. Wat ik niet zag, was hoe hij aanwezig probeerde te zijn voor zijn overgebleven dochter. Net als Naomi zo in haar verdriet opging dat ze Ruth niet meer opmerkte, merkte hij zijn dochter niet meer op. Natuurlijk was hij nu niet de sterke vader die alles wel even op zou lossen. Hij was er echter helemaal niet voor haar. Gevangen in zijn eigen verdriet. Zij bleef echt met lege handen achter. Niemand hielp háár om haar leven weer te herbouwen. Niemand stond naast haar om met haar te huilen, te bidden en te luisteren naar God.
Zullen we in deze rebuild-periode allereerst náást elkaar gaan staan? Er zijn maar weinig mensen onbeschadigd uit deze Coronatijd gekomen. Wéés er voor elkaar. Daar hoef je niet sterk voor te zijn en weinig voor te kunnen. Luisteren is al meer dan voldoende. Luisteren naar elkaar en luisteren naar God. Ik denk dat daar Gods prioriteiten op dit moment liggen.
