Jezus als het levende voorbeeld van Zijn onderwijs in de zaligsprekingen in de Bergrede
Het leek me interessant om eens te kijken naar Jezus als degene die werkelijk uitleeft wat Hij zegt in de zaligsprekingen.
Als Jezus op aarde is, zegt Hij in Johannes 5:19 dat Hij niets kan doen van zichzelf als Zoon zonder de Vader. Dat is wel een ultiem voorbeeld van arm van geest zijn, niets van jezelf verwachten, niets uit eigen kracht willen doen, maar dat doen in de kracht van de Vader. Zijn hele leven op aarde is Jezus volledig onderdanig aan Zijn Vader. Er is een volmaakte afstemming tussen de wil van Jezus en die van God. Dat is iets voor ons om naar te streven.
We zien Jezus treurend over de zonde en de toestand op deze aarde. Hoe vaak zien we niet dat Jezus bedroefd is om wat Hij om zich heen ziet. Hoe teleurgesteld moet Hij zijn geweest in ons mensen. En in Lucas 19:41-44 weent Jezus over Jeruzalem. De stad die over enkele jaren verwoest zal worden. Eerst de tempel in het jaar 70 door de Romeinen waarbij de Joden hun heilige plaats kwijt zijn. En dan enkele tientallen jaren later de hele stad, waarbij alle inwoners worden verjaagd. De grote diaspora is begonnen. De Joden zijn hun eigen land kwijt.
Jezus is het prototype van zachtmoedigheid. Hij is zeker geen zacht ei of iets in die trant. Maar Hij is zoals Hij zelf zegt in Mattheüs 11:29 iemand van wie je kunt leren, dat Hij zachtmoedig is en nederig van hart. We zien die zachtmoedigheid het meest in zijn lijden en kruisiging. Er komt geen slecht woord over Zijn lippen. Hij bidt zelfs om vergeving voor degenen die Hem dit aandoen. Want zij weten immers niet wat zij doen.
Als we praten over hongeren en dorsten naar gerechtigheid, weten wij als westerlingen eigenlijk niet waar we het over hebben. Wanneer hebben wij zoveel honger gehad dat we het niet meer uithielden van de krampen en pijnen? Wanneer hebben wij zoveel dorst gehad dat we met kapotte lippen niet meer verder konden omdat alles teveel was? Desmond Tutu leerde vroeger om water te drinken als hij honger had. Dan voelde hij de hongerpijnen niet zo erg. Zonder water was hij reddeloos verloren geweest. Echt hongeren en dorsten naar gerechtigheid of rechtvaardigheid zien we zelden. Maar al te vaak stellen we onze maatstaf bij naar beneden en vinden we een beetje rechtvaardig al heel goed. Niemand van ons mensen kan ook volkomen rechtvaardig zijn. Dat zit gewoon niet in ons. Alleen Jezus is de rechtvaardige mens, de Rechtvaardige. Daarom kan Hij ook als Middelaar optreden en staan tussen ons en God. Hij is de enige zonder zonde.
De zaligspreking over barmhartigheid is de kortste zaligspreking. In het Grieks zijn het maar zes woorden. Bij barmhartigheid gaat het niet alleen om woorden van barmhartigheid die niet worden opgevolgd door daden. Ook gaat het niet om louter daden die als het ware de toegang tot Gods Koninkrijk zouden zijn. Door onze daden kunnen we immers nooit Gods liefde verdienen. Het gaat om beide, het spreken en het doen, woorden én daden. Daar bovenop is het niet alleen de lichamelijke nood die aangepakt wordt. Het gaat om zowel het sterfelijke als het onsterfelijke. Om de ziel en om het lichaam. We zien dat bij Jezus heel duidelijk als Hij barmhartigheid betoont. Net voor de Bergrede staat in Mattheüs 4:23 “Hij trok rond in heel Galilea; Hij gaf de mensen onderricht in hun synagogen, verkondigde het goede nieuws over het koninkrijk EN genas iedere ziekte en elke kwaal onder het volk.” We zien dat steeds in het werk van Jezus. Hij vergeeft de zieke zijn zonden EN geneest hem. Beide zijn dus belangrijk op het gebied van barmhartigheid.
Jezus is het ultieme voorbeeld van Iemand die zuiver van hart is. Er is geen spoor van zonde in Hem te vinden. Hij is volkomen zuiver en rein. De belofte of gevolgtrekking “want zij zullen God zien” is vanzelfsprekend op Hem van toepassing. Hij is God zelf. Hij kijkt als het ware in de spiegel (maar dan zo een als wij tegenwoordig hebben en niet een vertekenende spiegel zoals men vroeger had) en ziet Zichzelf. Het mooie is dat wij ook later zoals 1Cor. 13:12 zegt, oog in oog mogen staan. Wat een belofte!
Jezus is de vredestichter. Hij kwam op aarde voor de verzoening tussen mens en God. Hij stierf daarvoor voor onze zonden. Zelf de Zoon van God genoemd, maakt Hij ons tot kinderen van God. Wanneer je de preek van Gilbert van 13 augustus beluistert, kom je nog meer te weten over Jezus als de vredestichter in relatie tot de tempel.
En als er iemand vervolgd is omdat Hij de Gerechtigheid, de Rechtvaardige zelf is, was het Jezus wel. Gekruisigd om onze zonden. Voor Hem en van Hem is het Koninkrijk van de hemel. We zien Hem daar met Hemelvaart naar toe gaan. Daar hoort Hij thuis. En daar wil Hij ons ontvangen!
